در هفته‌‌های اخیر، کرملین در واکنش به وقایع جاری بدون اشاره به حملات حزب‌الله و همچنین حمله موشکی جمهوری اسلامی ایران به اسرائیل، تل‌آویو را عامل «افزایش تنش‌های مورد انتظار» خواند و به «کشتار غیرنظامیان لبنانی» متهم کرد.
یاییر ناووت در مقاله‌ای در وای‌نت (یدیعوت آخرونوت) می‌نویسد روسیه حزب‌الله را گروهی تروریستی نمی‌داند و با رهبرانش، از جمله حسن نصرالله، مدام در ارتباط بوده است. هفته گذشته، میخاییل بوگدانوف، معاون وزیر خارجه روسیه، در دیدار با سفیر لبنان در مسکو، ضمن انتقاد از عملیات زمینی اسرائیل در جنوب لبنان، بر مخالفت مسکو با «ترورهای سیاسی» اسرائیل تاکید کرد.
اندکی پیش از حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل نیز میخاییل میشوستین، نخست‌وزیر روسیه، به تهران سفر کرد و دو طرف در مورد همکاری راهبردی فزاینده میان تهران و مسکو صحبت کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نویسنده مقاله در ادامه می‌افزاید این سفر نشان‌دهنده افزایش ملاقات‌های مقام‌های بلندپایه روسیه با مقام‌های ایرانی با هدف تقویت روابط امنیتی است. نکته قابل توجه این است که پوتین با همکاری راهبردی با تهران موافقت کرده است.
این همکاری فزاینده میان روسیه و جمهوری اسلامی به‌دلیل پیامدهای امنیتی که خواهد داشت نگرانی‌هایی در اسرائیل برانگیخته است. تعمیق روابط میان دو کشور تا حد زیادی نتیجه جنگ اوکراین و وابستگی نظامی روسیه به ایران است. گزارش‌های نهادهای اطلاعاتی غربی حاکی از آن است که تهران هزاران پهپاد انتحاری و ۲۰۰ موشک بالستیک کوتاه‌برد به روسیه ارسال است.
وابستگی روسیه به ایران اهرم فشاری در اختیار تهران قرار می‌دهد و نگرانی‌هایی برانگیخته است که روسیه در ازای دریافت کمک نظامی، دانش فناوری هسته‌ای را در اختیار جمهوری اسلامی قرار دهد. هر دو کشور همراه چین هدف ایجاد یک نظم جهانی چندقطبی را دنبال می‌کنند تا از سلطه آمریکا بکاهند.
به عقیده نویسنده مقاله، این مسئله به‌معنای علاقه کرملین به جنگ مستقیم میان ایران و اسرائیل نیست. موضع انتقادی روسیه در مورد اسرائیل در راستای وابستگی نظامی فزاینده‌اش به ایران است. تشدید تنش‌ها در خاورمیانه توجه غرب از اوکراین را منحرف و منابع نظامی آمریکا را به سمت دیگری هدایت می‌کند، بنابراین به‌نفع روسیه است. از طرف دیگر، درگیری مستقیم میان ایران و اسرائیل ممکن است بهای انرژی را بالا ببرد و از نظر مالی به‌نفع مسکو باشد، اما می‌تواند به جمهوری اسلامی که متحد راهبردی مسکو است آسیب برساند و در نتیجه با منافع روسیه در تضاد است.
افزایش بهای انرژی همچنین می‌تواند بر سیاست آمریکا تاثیر بگذارد، زیرا افزایش قیمت بنزین پیش از انتخابات می‌تواند از محبوبیت کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری و نامزد دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری، بکاهد و عملا نتیجه را به دونالد ترامپ واگذار کند، نتیجه‌ای که پوتین همچنان به آن امیدوار است.
نویسنده مقاله در پایان می‌نویسد تا وقتی درگیری اسرائیل و حزب‌الله محدود به مرزهای لبنان باقی بماند و تهدیدی برای رژیم اسد در سوریه نباشد، که متحد روسیه است، یا به جنگی مستقیم میان ایران و اسرائیل منجر نشود، روسیه احتمالا به رویکرد فعلی‌اش ادامه خواهد داد: تقویت روابط با تهران، تمرکز بر مسائیل امنیتی، و حفظ موضعی سرد در قبال اسرائیل، که با وجود رابطه آشکارا پرتنش میان نتانیاهو و بایدن، همچنان متحد و همسو با منافع آمریکا است.
